عِدّه ، ایام عِدّه و اقسام عِدّه

مخاطبین محترم ، تا کنون با طلاق و انواع طلاق و آثار آنها آشنا شدند و لازم است که از عِدّه و اقسام آن نیز آشنا شوند و اطلاعاتی در این زمینه داشته باشند .

به استناد مواد  1150 تا 1157 قانون مدنی ، " عِدّه عبارت است از مدتی که تا انقضاء آن زنی که عقد نکاح او منحل شده است نمی تواند شوهر دیگر اختیار کند ."

عده طلاق و عده فسخ نکاح سه طُهر است مگر این که زن با اقتضای سن ، عادت زنانگی نبیند که در این صورت عده او سه ماه است .

عده فسخ نکاح و بذل مدت و انقضاء آن در مورد نکاح منقطع در غیر حامل دو طُهر است مگر این که زن با اقتضای سن ، عادت زنانگی نبیند که در این صورت 45 روز است .

عده طلاق و فسخ نکاح و بذل مدت و انقضاء آن در مورد زن حامله تا وضع حمل است .

عِدّه وفات چه در دائم  و چه در منقطع در هر حال چهار ماه و ده روز است مگر این که زن حامل باشد که در این صورت عده وفات تا موقع وضع حمل است مشروط بر این که فاصله بین فوت شوهر و وضع حمل از چهار ماه و ده روز بیشتر باشد و الاّ مدت عده همان چهار ماه و ده روز خواهد بود .

زنی که بین او و شوهر خود نزدیکی واقع نشده و همچنین زن یائسه نه عده طلاق دارد و نه عده فسخ نکاح ، ولی عده وفات در هر مورد باید رعایت شود .

زنی که شوهر او غائب مفقودالاثر بوده و حاکم او را طلاق داده باشد باید از تاریخ طلاق عده وفات نگاه دارد .

 زنی که به شبهه با کسی نزدیکی کند باید عده طلاق نگاه دارد .  

نکات توضیحی در این خصوص این که :

طُهر به معنای پاک شدن است ؛  پاک شدن زن از حیض و مدت  بین دو حیض را می گویند .

در مورد وفات زوج ، نگه داشتن عده واجب است هر چند که زن مدخوله نباشد و  توسط زوج با اونزدیکی صورت نگرفته باشد .  

منظور از دخول ، دخول در فَرج است  ولو آن که انزال نشده باشد . 

به جز در مورد وفات زوج ، دخول و نزدیکی در سایر موارد شرط و موجب تحقّق عده است .